May I share with you one of my literature which entitled
Madalas sa aking paglilinis ng aking silid-aralan, madalas akong nakakakita ng mga pud-pod na lapis. Matapos kong pulutin ay itinatanong ko sa aking mga mag-aaral kung kanino ang mga nasabing lapis. Nakapagtataka dahil iilan lamang ang kumukuha at mas marami pa ang natitira mula sa mga pud-pod nang mga lapis. Naaalala ko tuloy ang kagalakan sa puso ng mga mag-aaral sa tuwing may mga bagong gamit silang natatanggap. At nakalulungkot sa tuwing babalingan ko ng tingin ang mga pud-pod na lapis.
Hindi ko maiaalis sa aking isip na ang mga lapis na ito ay
Sa tuwing kasama ko ang aking lapis ay nakararamdam ako ng bagong kaibigan. At sa piling ng aking mga guro minsa’y takot – baka matawag akong hindi handa sa mga tanong, pagmamahal – dahil handa silang tulungan kami sa aming pag-aaral, at kaligayahan – sa tuwing nagpapatawa at nagbabahagi sila ng kanilang sarili.
Teachers pass on knowledge and values to children, prepare them for further education and for working life and are main contributors to good education. This most important profession however does not get the recognition it deserves. They get paid the bare minimum that the system has to pay them, yet they put up with more then anyone would expect any sane human being to have to put up with, yet they do it because they love it.